Terwijl de wereld zich heerlijk onderdompelt in FuckUp Nights en Fail Forwards, houdt de onderwijswereld zich halsstarrig vast aan succesverhalen en risicovermijding. Waarom krijgt falen juist daar zo weinig aandacht? En wat zou het jonge mensen kunnen brengen?
Levensecht leren is leren zonder grenzen
Als tiener krijg je een hypermoderne drone voor je verjaardag. Joepie denk je. Dan kun je natuurlijk eerst dagenlang YouTube filmpjes kijken, het instructieboek lezen of je haalt hem uit de doos en gaat ermee aan de slag. Bij de allereerste testvlucht blijkt de wind een factor. Elke ervaren dronepiloot had je dat kunnen vertellen en nu dat jouw drone in de sloot ligt, weet jij het ook. Een nat pak verder en gelukkig, hij doet het nog.
Self-directed learning
Een paar jaar geleden was er nog geen opleiding tot dronepiloot. Je leerde het jezelf aan. Net als leren lopen: in het begin meer vallen dan staan. En je leerde van andere pioniers. Nu jaren later ben je professionele dronepiloot. En met jouw skills en lerende mindset kun je elke nieuwe ontwikkeling op drone gebied aan, want je wil natuurlijk wel de beste blijven!
Het is een groeiende industrie. Bijvoorbeeld voor de inspectie van bruggen en windmolens. Of drones die worden in gezet om wildlife te beschermen. Of een spectaculaire lichtshow. Het is geen kinderspeelgoed meer voor amateurs!
Nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen
In deze “learning by doing” leerstijl zul je vaker falen. Hoe erg is dat? Het maakt je ook weerbaar. In het huidige onderwijs wordt vooral op “safe” gespeeld. We willen alles zeker weten en stap voor stap vastleggen, zodat we het weer kunnen toetsen. Stel nu dat je iets nieuws uitprobeert, is falen dan een optie? Juist het proces biedt meerwaarde als de uitkomst nog niet vast staat. Itereren, falen en slagen wisselen elkaar af en juist daarom pleit ik voor meer maken in het onderwijs. In maakprojecten leren jongeren problemen op te lossen en weerbaarder te worden. Voor elke maker geldt dat er geen succes is zonder momenten van falen. Nieuwsgierig zijn en spelen met technologie, tools en materialen gaan de oplossingen van morgen bieden. Naast denken over oplossingen voor levensechte thema's. Het is belangrijk dat we kinderen leren vertrouwen te hebben in chaotische tijden met veel onzekerheden.
De kunst van het falen
Van jongs af aan hebben we geleerd dat als je faalt, je daarvoor niet wordt beloond. Docenten en ouders zijn ook zo geschoold en opgevoed. Allemaal maaien we de obstakels weg voor jongeren want we willen alles kunnen monitoren. En dat leidt naar een verloren generatie volgens Stan Silverman, Director of Technology Based Learning Systems at the New York Institute of Technology. Hij pleit voor “Noble Failure” en de ruimte voor kinderen zich ten volle te ontwikkelen. Het is tevens een pleidooi voor persoonlijk leren, want ieder mens leert op eigen wijze.
Ga falen en durf te leren!!
Ik daag je graag uit. Neem eens iets mee voor leerlingen wat ze nog niet kennen en nodig ze uit ermee te gaan experimenteren.
Of vraag bijvoorbeeld jouw collega’s hun mooiste verdrietigste grappigste meest bijzondere faalmoment te delen onder het genot van. Durf te voelen dat het leven zoveel mooier is als je ook mag laten zien dat je bijvoorbeeld als docent niet altijd de “sage on stage” hoeft te zijn en dat jouw leerlingen, net als jij, zouden moeten mogen leren van die momenten.
In het vertrouwen dat ze niet gefaald hebben, maar geleerd.
Comments